Veda’dan sonra

Bir daha ki fasla

Birimiz muhakkak geç kalacak

-topal kırlangıç sırtında değil mi ki zaten sevda-

Görüştüğümüzde

Her birimizin milyonlarca hücresi ölmüş

Ve yerlerine milyonlarcası

Doğmuş olacak

Ki bu yenilerden hiçbirisi

Dudaklarımızdaki atalarının neden öldüğünü

Bilmeyecek

Göz eskiyecek

Ses kirlenecek

Dokunuş detone

Kokular güvercin

Akrep tutsa bile

Asla bu geceki noktada durmayacak yelkovan

Demem o ki;

Bu öyle tamirsiz bir paslanma ki

Şimdi “sen” desem,

Sen bu şiirin sonunu anlamaya çalışırken

Başı çoktan kopmuş olacak yaşamdan.